seni görmek için yanımda olmana gerek yok
bir çocuğun sevgiye susamış bakışlarında
filmin içindeki özlem dolu bir öpüşte
yüz yıl önce bir düşünürün sözünde
görüyorum seni...
romanın ortasında son satıra açılan ve
diğer sayfaya sürükleyen bir pragrafta...
bir senfonide piyanonun es bekleyişinde
karşımda beliriyorsun...
soğuk bir kış günü öğleden sonra
başında berenin üstüne çektiğin kapişon
ahşap bir iskelede oturmuşsun
gözlerin biraz soğuk
biraz özlemle nemli...
kulakların üşümesin
kadife sıcaklığında ensen ürpermesin senin...
şiir biteceğine yakın yine geldin işte
o çok sevdiğim kayısı dudakların...
seni görmek için yanımda olmana gerek yok;
an geçmiyor ki sensiz kalayım
gün geçmiyor ki senden mahrum olayım...
yine geldin işte
buradasın
yanımdasın... /Rabia Sümerval