seni hep aynı yaşta
neşeli ve oyuncu bilirdim
yanılmışım...
ah içimdeki kız çocuğu!
gece uykumda sen yine sahile inmişsin
anıların ayak izinde
aynı hikâyenin fotoğraflarına bakıyorsun...
sen içimden hiç çıkmamalıydın
bazı anlar
işte böyle olur
koyu gri ve fırtınalıdır...
sen içimdeki kız çocuğu!
o kural tanımaz kıkırdayan gülüşlerini
içimde bırakmış kaygılısın...
dönmüşsün yine maziye
kırıldığın yerin tam ortasındasın...
ayıklayamadığın şeyler var kumların içinde
küçücük kalbine batar deniz kestanelerinin dikeni
siyah bir yengeç çıkar arada bu sahile
kıstırıp canını acıtır
koparıp atar bir tarafa
hayata tutunan neşeli parmaklarını...
ah içimdeki kız çocuğu!
bazı anılar iyi gelmez bize
hadi gel dön yine içime
gitme hiçbir yere
uslanma lütfen
anlama olup biteni
ah içimdeki kız çocuğu!
tükendim artık kaçıp gitme
geri dön içime... /Rabia Sümerval