bazı sabahlar sahilde karşıma çıkardın;
denize en yakın çizgide yol alırdın,
ne ayak izin olurdu kumda,
ne de ayak sesin duyulurdu dalgalarda...
çelişkiye düşerdim kimi zamanlarda,
gerçek olabilir misin diye,
denizden gelmiş,
denize dönüyormuş gibi gözden kaybolurdun...
bazı sabahlar sahilde karşıma çıkardın;
ben giderken,
sen dönüyor olurdun,
yanımdan geçerken,
iyotla anason karışımı kokun,
burnuma vururdu,
o an hayallerimde,
beni akşamdan kalma şarkılara savururdun...
bazı sabahlar sahilde karşıma çıkardın;
kısık gözlerine bana kısacık bakardım,
en fazla kaşlarına hayrandım,
kaşların sakin mavi gözlerinde,
güneşten ağırmış yelkenli gibi,
alnının derin çizgilerine,
belli belirsiz dokunurdu...
/Rabia Sümerval