AH
Herkes kendi derdinde, insanlık yüzsüz
Yaşamak için, aç kalan Azra, mamasız, sütsüz
Eskiden acıma vardı, vicdan karardı
Şimdi masumun feryadı, her yanı sardı
Zaman çok değişti, yüz hiç kızarmadı
Çoğunun keyfi yerinde, neşe içinde
Kalp parayla çalışıyor, beden alışverişte
Aslında bir çift lokma, bir hırka işte
Dünya onun sanıyor, rezillik diz boyu
Gerçeği görecek bir gün, sert bir inişte
Bilir misin? Azra uyumuyor, geceler boyu
Şefkat sarılmaz oldu, gözler hiç doymaz
Merhamet hainleşti, akılsa kalleş
Bakar kör oldu, nafile herkes
Benlik çok değişti, bencillik oldu
Birgün sende öleceksin haberin yok mu
Duyarsız olmaya devam edersen
Yanına kalmayacak, ahı Azra’nın.
AZRA
Bir tarafta bir babanın, feryadı ile kutsanmış
Bir annenin, içli gözyaşlarıyla ıslanmış
Azra’nın hayata tutunma çabası
Diğer tarafta, para dediğin nedir ki
Kirli kâğıt parçası
Azra’nın gözlerine bakan, herkes bilir
Bunu doğru yerde kullanmanın, tam sırası
Amansız, ölümüne bir yarış
Tamam, zaman çok çok daralmış
Azra, inadına hiç yılmamış
Üstelik finale birkaç adım kalmış
Bir varmış, hep varmış, Azra yaşamış. ....
Yukardaki şiiri daha önce Mirhan bebek için yazmıştım. Hepsi bizim evlatlarımız. Ruhumuzu aydınlatan ışıktır onlar, iyi ki varlar, canlar.... Sacit Başbuğ